Over junks en pleasers

Er zijn twee soorten; Junks en pleasers. Beiden hebben hun eigen angst. De junk is bang dat hij negatief beoordeeld wordt en daarom buiten de boot valt. Terwijl de perfectionist twijfelt aan de kwaliteit van wat hij doet, twijfelt de lovejunk aan zichzelf, als hij ook maar het idee heeft ergens niet meer bij te horen.

De Pleaser is bang om anderen af te wijzen. Hij voelt zich verantwoordelijk voor hun welzijn en past zich dus continu aan anderen aan om maar niemand teleur te stellen. Hij geeft voortdurend liefde weg. Een liefdesjunkie is primair gericht op anderen. Enerzijds is dat prima. Door je betrokkenheid geef je veel positieve aandacht en dat is voor anderen plezierig. Maar anderzijds schuilt in deze gerichtheid op mensen ook het probleem. Want de Lovejunk heeft liefde van of voor andere mensen nodig om zich zeker te voelen. Daarom maakt hij er een gewoonte van om het mensen naar de zin te maken. Want als je goed bent voor mensen, waarderen ze je. 

De lovejunk meet daardoor ook voortdurend aan de reacties van anderen af of hij nog wel goed genoeg is. Doen ze nog wel aardig? Geven ze nog wel complimentjes? Op het moment dat hij hun gedrag interpreteert als kritisch of negatief, concludeert hij dat hij geen waarde heeft. Vervolgens gaat hij zich uitsloven om die ander op andere gedachten te brengen en ervoor te zorgen dat die weer positief over hem denkt. Bovendien legt hij met zijn gedrag een behoorlijke claim op zijn omgeving. Doordat hij zich het slachtoffer voelt van het negatieve gedrag van mensen kunnen die zich schuldig gaan voelen. Hij manipuleert hen daarmee. Het is zijn gebrek aan zelfwaardering waardoor hij hun gedrag veroordeelt. ¨Ik doe toch aardig tegen jou, waarom doe je dan zo rot tegen mij?¨. In zijn behoefte aan liefde en aandacht van anderen manipuleert de lovejunk zijn omgeving, meestal zonder dat hij het wil en zich ervan bewust is.

Bron: ¨Waarom niet iedereen mij leuk hoeft te vinden¨, Bert van Dijk, uitgeverij Thema