Sommige gedachten zijn heel reëel, zoals: “Ik ben nu te boos of geïrriteerd om het rustig te zeggen” of “Ik weet niet precies hoe ik het kan verwoorden”. Het grootste gedeelte van de dingen die jij jezelf wijsmaakt over de gevolgen van feedback geven aan een ander, is echter niet heel logisch en zeker niet reëel.
Een voorbeeld
Voorzichtig vraag ik nog eens door naar de keren dat hij echt zijn mening heeft gegeven en dat er knallende ruzie ontstond.
Gemakshalve vraag ik ook eens naar de mensen die ooit ontslagen zijn geweest door feedback te geven op het gedrag van de ander en het effect daarvan op henzelf.
Gelukkig niemand.
“Ja maar…” zegt er nog iemand, “dan vinden ze mij niet meer aardig!”. We raken in een bijna filosofisch gesprek over ‘wat is aardig’, ‘wat is het nut van aardig gevonden worden’ en ‘waarom wil jij dan toch zo graag aardig gevonden worden’.
En dan? Als ze je even niet zo aardig vinden? Wat dan?
'Een mens lijdt dikwijls het meest aan het lijden dat hij vreest.'
Misschien zijn er situaties waarin je graag feedback had gegeven maar je het toch niet hebt gedaan. Of je reageerde door de zenuwen niet zo subtiel als je had gehoopt.
Ga eens na wat je tegen jezelf zei voordat je feedback wilde geven. Dat lijkt eenvoudiger dan het klinkt. Zo vaak staan we niet stil bij wat onze overtuigingen, in dit geval belemmerende gedachten, zijn.
Daag je eigen gedachten eens uit door te denken: “Hoe waar is deze gedachte? Is het logisch zo te denken? Heb ik bewijzen voor of tegen deze gedachte? Wat is het ergste dat er kan gebeuren? En dan?”.
Als het rationele gedachten zijn, tel dan inderdaad even tot 10 of bereid goed voor wat je nu werkelijk wilt zeggen. Zijn je gedachten minder rationeel? Bevraag jezelf net zo lang tot je de moed hebt om de oprechte feedback te geven die je wilde geven.
Whatsapp
Messenger
Stuur ons een e-mail
Feedback? Daar komen problemen van!
Sommige gedachten zijn heel reëel, zoals: “Ik ben nu te boos of geïrriteerd om het rustig te zeggen” of “Ik weet niet precies hoe ik het kan verwoorden”. Het grootste gedeelte van de dingen die jij jezelf wijsmaakt over de gevolgen van feedback geven aan een ander, is echter niet heel logisch en zeker niet reëel.
Een voorbeeld
Voorzichtig vraag ik nog eens door naar de keren dat hij echt zijn mening heeft gegeven en dat er knallende ruzie ontstond.
Gemakshalve vraag ik ook eens naar de mensen die ooit ontslagen zijn geweest door feedback te geven op het gedrag van de ander en het effect daarvan op henzelf.
Gelukkig niemand.
“Ja maar…” zegt er nog iemand, “dan vinden ze mij niet meer aardig!”. We raken in een bijna filosofisch gesprek over ‘wat is aardig’, ‘wat is het nut van aardig gevonden worden’ en ‘waarom wil jij dan toch zo graag aardig gevonden worden’.
En dan? Als ze je even niet zo aardig vinden? Wat dan?
Mis nooit meer iets van New Heroes! Vergeet niet om onze Facebook-pagina te liken en meld je aan voor onze nieuwsbrief.
'Een mens lijdt dikwijls het meest aan het lijden dat hij vreest.'
Misschien zijn er situaties waarin je graag feedback had gegeven maar je het toch niet hebt gedaan. Of je reageerde door de zenuwen niet zo subtiel als je had gehoopt.
Ga eens na wat je tegen jezelf zei voordat je feedback wilde geven. Dat lijkt eenvoudiger dan het klinkt. Zo vaak staan we niet stil bij wat onze overtuigingen, in dit geval belemmerende gedachten, zijn.
Daag je eigen gedachten eens uit door te denken: “Hoe waar is deze gedachte? Is het logisch zo te denken? Heb ik bewijzen voor of tegen deze gedachte? Wat is het ergste dat er kan gebeuren? En dan?”.
Als het rationele gedachten zijn, tel dan inderdaad even tot 10 of bereid goed voor wat je nu werkelijk wilt zeggen. Zijn je gedachten minder rationeel? Bevraag jezelf net zo lang tot je de moed hebt om de oprechte feedback te geven die je wilde geven.
Auteur: Lily Dorland