Niet iedere vrouw doet mee aan dit Calimero gejank, maar het houdt maar niet op, het machteloze gezever van ambitieuze vrouwen over het glazen plafond, een geschrei waar ook heel wat meelopende mannen in mee krijsen. Het zogenaamde glazen plafond bestaat alleen in de hoofden van vrouwen die een reden zoeken om haar falen en angst te rechtvaardigen. Ze worden aangejaagd door de jankers om hen heen wier troost zij maar al te graag laten aanleunen.
Heel wat mensen gaan voor opwaartse mobiliteit. Je snapt eigenlijk niet waarom, maar managementposities zijn in trek. Heel wat vrouwen gaan voor hoger management en een aantal daarvan zie ik falen omdat ze niet lui genoeg zijn. Over deze carrièrevrouwen wil ik het hebben.
Ze stoten hun hoofd. En hoe dat komt? Ik maak graag gebruik van mijn recht op vrije meningsuiting. Maar ik weet dat heeft een prijs want een aangename boodschap heb ik niet, dat heb ik zelf ervaren in een aantal gesprekken. Je afmaken kunnen ze, zeker als ze met meer zijn, de lafaards. Haar gebrek aan luiheid kan natuurlijk niet alle falen verklaren maar is een grote factor.
Dit gebrek vloeit voort uit een verkeerde opvatting over wat managen in houdt. De goede opvatting is deze: managen is het bereiken van resultaten met behulp van mensen Ik ben dus als manager verantwoordelijk dat een vraagstuk, een werkstuk wordt opgelost of verricht en NIET dat ik de daarvoor benodigde oplossingen ZELF lever.
Wat zie ik nu? Een aantal van die ambitieuze ongelukkige vrouwen handelt volledig in strijd met deze opvatting.
Hulp inroepen beschouwen zij als vernederend.
Hulp inroepen van een man beschouwen deze vrouwen als ultiem vernederend.
De allermeest ultieme vorm van vernedering vindt plaats als iemand, zeker een man haar ongevraagde hulp geeft.
Nee, dan houden we ons liever groot en gaan geleidelijk aan met grote builen op ons hoofd naar de verdommenis, terwijl we ons stukbijten op klussen en vraagstukken die juist door hulp van derden zo veel gemakkelijker en beter tot oplossing komen. Ik zie zoveel vrouwen de top niet halen, opbranden omdat ze deze lessen niet in de praktijk kunnen brengen. Jammer voor ze, maar ze kunnen niet anders omdat hun gebrek aan eigenwaarde zelf scoren voor haar belangrijk maakt. Kon ik maar helpen. Maar zijn ze te helpen?
En mannen dan? Ik weet niet. Minder zicht op. Ikzelf, man zijnde bijvoorbeeld, ben een notoire luiaard en geducht hulpvrager.
Whatsapp
Messenger
Stuur ons een e-mail
Jan Schouten: Vrouwen niet lui genoeg voor de top
Niet iedere vrouw doet mee aan dit Calimero gejank, maar het houdt maar niet op, het machteloze gezever van ambitieuze vrouwen over het glazen plafond, een geschrei waar ook heel wat meelopende mannen in mee krijsen. Het zogenaamde glazen plafond bestaat alleen in de hoofden van vrouwen die een reden zoeken om haar falen en angst te rechtvaardigen. Ze worden aangejaagd door de jankers om hen heen wier troost zij maar al te graag laten aanleunen.
Heel wat mensen gaan voor opwaartse mobiliteit. Je snapt eigenlijk niet waarom, maar managementposities zijn in trek. Heel wat vrouwen gaan voor hoger management en een aantal daarvan zie ik falen omdat ze niet lui genoeg zijn.
Over deze carrièrevrouwen wil ik het hebben.
Ze stoten hun hoofd. En hoe dat komt? Ik maak graag gebruik van mijn recht op vrije meningsuiting. Maar ik weet dat heeft een prijs want een aangename boodschap heb ik niet, dat heb ik zelf ervaren in een aantal gesprekken. Je afmaken kunnen ze, zeker als ze met meer zijn, de lafaards.
Haar gebrek aan luiheid kan natuurlijk niet alle falen verklaren maar is een grote factor.
Dit gebrek vloeit voort uit een verkeerde opvatting over wat managen in houdt. De goede opvatting is deze: managen is het bereiken van resultaten met behulp van mensen
Ik ben dus als manager verantwoordelijk dat een vraagstuk, een werkstuk wordt opgelost of verricht en NIET dat ik de daarvoor benodigde oplossingen ZELF lever.
Wat zie ik nu? Een aantal van die ambitieuze ongelukkige vrouwen handelt volledig in strijd met deze opvatting.
Nee, dan houden we ons liever groot en gaan geleidelijk aan met grote builen op ons hoofd naar de verdommenis, terwijl we ons stukbijten op klussen en vraagstukken die juist door hulp van derden zo veel gemakkelijker en beter tot oplossing komen.
Ik zie zoveel vrouwen de top niet halen, opbranden omdat ze deze lessen niet in de praktijk kunnen brengen. Jammer voor ze, maar ze kunnen niet anders omdat hun gebrek aan eigenwaarde zelf scoren voor haar belangrijk maakt. Kon ik maar helpen. Maar zijn ze te helpen?
En mannen dan?
Ik weet niet. Minder zicht op. Ikzelf, man zijnde bijvoorbeeld, ben een notoire luiaard en geducht hulpvrager.
Auteur: Jan Schouten