Bij het woord “leider” krijg ik altijd enge associaties. Dat heeft onder andere te maken met die keer dat ik samen met een stel andere kwajongens uit de buurt wat rotzooi uit had gehaald en de wijkagent bij ons aan de deur kwam. “Het schijnt zo te zijn dat jij de leider bent van dit zootje ongeregeld!” sprak hij met een minachtende blik, “en de leiders die pakken wij het hardste aan!” Leider werd geen positief woord in mijn geheugen. Later bleek een “leider” van onze voetbalclub, een bijzonder aardige man overigens, graag te gaan douchen met de twaalfjarige jongetjes. Die werd vervolgens een “teringlijer” genoemd wat dan weer helemaal niets met “leider” te maken heeft. Daarna leerde ik op school dat “der Fuhrer” eigenlijk gewoon “de leider” betekent, kortom: best eng allemaal.
Als je met een stel mensen ergens zit om te vergaderen of iets moet beslissen dan is er altijd wel eentje die de leiding neemt. Waarom juist hij of zij? Sommige mensen hebben een soort van natuurlijk leiderschap, een charisma waardoor je automatisch naar die persoon luistert. Betekent dat dan wanneer je dat niet hebt, je nooit een leider kunt worden? Natuurlijk wel, alleen moet je er dan wel iets voor doen.
Als je vroeger ergens lang werkte, werd je automatisch chef van de afdeling, ongeacht je capaciteiten. Dat slaat natuurlijk nergens op, want lang werken bij een bedrijf wil niets zeggen over je leidinggevende kwaliteiten. Mensen veranderen ook als ze leiding gaan geven. Soms is iemand als collega heel aardig maar wordt hij of zij een sadistische kampbeul bij wie je helemaal niets voor elkaar krijgt en tegen wie je niets durft te zeggen. Zo iemand viert zijn of haar eigen verjaardag helemaal alleen want die houdt geen vriend meer over. Anderen willen juist heel graag goede vrienden blijven en delegeren niets maar doen alles zelf. Die zitten na een paar jaar met een zware burn-out thuis. En dan heb je nog de hele softe chef die gepest wordt en na een tijdje huilend thuis zit. Dat zijn geen leiders maar lijders….
Op een goede dag kwam iemand op het lumineuze idee om die mensen te gaan coachen, om cursussen aan te bieden waardoor leidinggeven een stuk gemakkelijker wordt. Want leidinggeven kun je best leren. Zo leerden ze leidinggeven zonder macht te gebruiken waardoor mensen op allerlei manieren juist gestimuleerd werden om zaken op een andere manier aan te pakken. Of ze gingen hun medewerkers op een geweldige manier coachen door bijvoorbeeld hun zelfsturend vermogen te vergroten, waardoor ze het zelf veel minder druk kregen. Maar ze leerden ook helderder denken en hoe ze werk en privé gescheiden konden houden. Het werden fantastische leiders en dan niet zoals ik in de eerste alinea aangaf, maar écht fantastisch.
Stop met lijden en ga leiden! Kijk eens naar de praktijkgerichte e-doing trainingen van newheroes.com en word een echte leider! En geen bliksemafleider…
Whatsapp
Messenger
Stuur ons een e-mail
Leidinggeven
Bij het woord “leider” krijg ik altijd enge associaties. Dat heeft onder andere te maken met die keer dat ik samen met een stel andere kwajongens uit de buurt wat rotzooi uit had gehaald en de wijkagent bij ons aan de deur kwam. “Het schijnt zo te zijn dat jij de leider bent van dit zootje ongeregeld!” sprak hij met een minachtende blik, “en de leiders die pakken wij het hardste aan!” Leider werd geen positief woord in mijn geheugen. Later bleek een “leider” van onze voetbalclub, een bijzonder aardige man overigens, graag te gaan douchen met de twaalfjarige jongetjes. Die werd vervolgens een “teringlijer” genoemd wat dan weer helemaal niets met “leider” te maken heeft. Daarna leerde ik op school dat “der Fuhrer” eigenlijk gewoon “de leider” betekent, kortom: best eng allemaal.
Als je met een stel mensen ergens zit om te vergaderen of iets moet beslissen dan is er altijd wel eentje die de leiding neemt. Waarom juist hij of zij? Sommige mensen hebben een soort van natuurlijk leiderschap, een charisma waardoor je automatisch naar die persoon luistert. Betekent dat dan wanneer je dat niet hebt, je nooit een leider kunt worden? Natuurlijk wel, alleen moet je er dan wel iets voor doen.
Als je vroeger ergens lang werkte, werd je automatisch chef van de afdeling, ongeacht je capaciteiten. Dat slaat natuurlijk nergens op, want lang werken bij een bedrijf wil niets zeggen over je leidinggevende kwaliteiten. Mensen veranderen ook als ze leiding gaan geven. Soms is iemand als collega heel aardig maar wordt hij of zij een sadistische kampbeul bij wie je helemaal niets voor elkaar krijgt en tegen wie je niets durft te zeggen. Zo iemand viert zijn of haar eigen verjaardag helemaal alleen want die houdt geen vriend meer over. Anderen willen juist heel graag goede vrienden blijven en delegeren niets maar doen alles zelf. Die zitten na een paar jaar met een zware burn-out thuis. En dan heb je nog de hele softe chef die gepest wordt en na een tijdje huilend thuis zit. Dat zijn geen leiders maar lijders….
Op een goede dag kwam iemand op het lumineuze idee om die mensen te gaan coachen, om cursussen aan te bieden waardoor leidinggeven een stuk gemakkelijker wordt. Want leidinggeven kun je best leren. Zo leerden ze leidinggeven zonder macht te gebruiken waardoor mensen op allerlei manieren juist gestimuleerd werden om zaken op een andere manier aan te pakken. Of ze gingen hun medewerkers op een geweldige manier coachen door bijvoorbeeld hun zelfsturend vermogen te vergroten, waardoor ze het zelf veel minder druk kregen. Maar ze leerden ook helderder denken en hoe ze werk en privé gescheiden konden houden. Het werden fantastische leiders en dan niet zoals ik in de eerste alinea aangaf, maar écht fantastisch.
Stop met lijden en ga leiden! Kijk eens naar de praktijkgerichte e-doing trainingen van newheroes.com en word een echte leider! En geen bliksemafleider…
Dit artikel verscheen eerder in 073 Magazine.
Mis nooit meer iets van New Heroes! Vergeet dan niet om onze Facebookpagina te liken en meld je aan voor onze nieuwsbrief.