Zou jij dezelfde dingen doen als je nu doet, als je weet dat je je doel niet zou halen? Weet je zeker dat je doel de investering waard is? En zo niet, kun je misschien een mooi doel vinden waarbij de weg ernaartoe niet als ‘investering’ aanvoelt? Op die manier verlies je namelijk nooit!
Ik hoor en lees het succesvolle sporters vaak zeggen: “het was een loodzware periode, vol bloed, zweet en tranen”, “ik heb het vaak niet meer zien zitten” en “ik heb er veel voor gelaten, maar uiteindelijk is het het allemaal waard geweest”.
Het beste uit mezelf halen
Mensen die leven voor de sport streven bijna allemaal dat ene ultieme doel na: Olympisch goud. Mijn intrinsieke doel was juist niet het halen van Olympisch goud, maar het beste uit mezelf halen. Als realistisch sporter wist ik dat mijn kans op winst tijdens de Spelen klein zou zijn. Er waren immers zwemmers in het open water die per 100 meter veel sneller konden zwemmen dan ik. En in een race van 10 kilometer zitten heel wat 100 meters. Juist door te accepteren dat mijn kans niet heel groot was, wist ik dat ik maar een ding kon doen: de kans díe ik had iets groter proberen te maken.
En daarom bestond mijn leven als topsporter een jaar voorafgaand aan de Olympische Spelen uit:
vijftien uur per dag in een hoogtetent doorbrengen
zeven uur per dag zwemmen en krachttraining
een uur per dag eten
Ik wist wat mijn doel was
“Wat een ontberingen”, heb ik vaak te horen gekregen als ik mijn verhaal vertel. Maar als ik terugdenk aan die periode, dan heb ik deze juist als heel prettig beleefd. Ik wist wat mijn doel was: het allerbeste uit mezelf als zwemmer halen om tijdens die ene race op 21 augustus 2008 de best mogelijke prestatie neer te zetten. Het voelde voor mij helemaal niet, zoals andere sporters het soms omschrijven: als een investering. Het voelde helemaal niet dat ik andere dingen moest laten.
Ik was geen topsporter omdat ik Olympisch goud wilde halen, maar omdat ik van mijn leven als topsporter genoot. Na de periode, waarin ik met leukemie in het ziekenhuis lag, had ik besloten een comeback in het zwemmen te maken. Ik wilde het beste uit mezelf halen, ongeacht de uitkomst. Een streven dat bij mij als persoon het beste past. Ook als ik in Beijing 2008 op een 14e plek was geëindigd, was het de keuze voor de topsport waard geweest.
Maarten van der Weijden Maarten van der Weijden won in 2008, enkele jaren na het overwinnen van leukemie, Olympisch goud in Beijing op de 10 km openwaterzwemmen.
Maarten vd Weijden: Investeren in jouw droom
Zou jij dezelfde dingen doen als je nu doet, als je weet dat je je doel niet zou halen? Weet je zeker dat je doel de investering waard is? En zo niet, kun je misschien een mooi doel vinden waarbij de weg ernaartoe niet als ‘investering’ aanvoelt? Op die manier verlies je namelijk nooit!
Ik hoor en lees het succesvolle sporters vaak zeggen: “het was een loodzware periode, vol bloed, zweet en tranen”, “ik heb het vaak niet meer zien zitten” en “ik heb er veel voor gelaten, maar uiteindelijk is het het allemaal waard geweest”.
Het beste uit mezelf halen
Mensen die leven voor de sport streven bijna allemaal dat ene ultieme doel na: Olympisch goud. Mijn intrinsieke doel was juist niet het halen van Olympisch goud, maar het beste uit mezelf halen. Als realistisch sporter wist ik dat mijn kans op winst tijdens de Spelen klein zou zijn. Er waren immers zwemmers in het open water die per 100 meter veel sneller konden zwemmen dan ik. En in een race van 10 kilometer zitten heel wat 100 meters. Juist door te accepteren dat mijn kans niet heel groot was, wist ik dat ik maar een ding kon doen: de kans díe ik had iets groter proberen te maken.
En daarom bestond mijn leven als topsporter een jaar voorafgaand aan de Olympische Spelen uit:
Ik wist wat mijn doel was
“Wat een ontberingen”, heb ik vaak te horen gekregen als ik mijn verhaal vertel. Maar als ik terugdenk aan die periode, dan heb ik deze juist als heel prettig beleefd. Ik wist wat mijn doel was: het allerbeste uit mezelf als zwemmer halen om tijdens die ene race op 21 augustus 2008 de best mogelijke prestatie neer te zetten. Het voelde voor mij helemaal niet, zoals andere sporters het soms omschrijven: als een investering. Het voelde helemaal niet dat ik andere dingen moest laten.
Ik was geen topsporter omdat ik Olympisch goud wilde halen, maar omdat ik van mijn leven als topsporter genoot. Na de periode, waarin ik met leukemie in het ziekenhuis lag, had ik besloten een comeback in het zwemmen te maken. Ik wilde het beste uit mezelf halen, ongeacht de uitkomst. Een streven dat bij mij als persoon het beste past. Ook als ik in Beijing 2008 op een 14e plek was geëindigd, was het de keuze voor de topsport waard geweest.
Maarten van der Weijden
Maarten van der Weijden won in 2008, enkele jaren na het overwinnen van leukemie, Olympisch goud in Beijing op de 10 km openwaterzwemmen.