Groot nieuws in Nederland. De vrouwelijke bestuursvoorzitter van AFM besluit om een carrièreswitch te maken. Ze gaat het onderwijs in! Opvallend hoe heel Nederland onder de indruk is van deze stap. En ook opvallend wat er in de verschillende media wordt benadrukt. Waar de ene bron vooral laat weten dat de stap is ingegeven door haar zoon met autisme, vertelt de andere bron dat ze van een salaris van 233.000 euro naar 40.000 euro per jaar zal gaan.
Interessant in dit verhaal is dat vrijwel iedereen verbaasd is dat iemand op een toppositie deze positie wil inleveren. En misschien is dat ook wat ons raakt, want blijkbaar is een verkregen positie niet iets wat je zomaar inlevert. Maar hé, zouden dit soort keuzes niet wat normaler mogen zijn? Een krachtige keuze maken, het roer omgooien, de koers bijstellen? Je afvragen “Is dit wat ik wil?” en daar ook conclusies aan verbinden?
We zijn zo gewend aan een recht carrièrepad dat we vergeten om stil te staan bij wat we echt leuk vinden, wat ons echt raakt en waar we energie van krijgen.
Grootste probleem? Onze vastigheid, wat we kennen en hebben.
Ik weet nog goed dat ik in mijn eerste baan een leaseauto kreeg. Supermooi ding en ik was er al erg snel aan gewend. Toen ik besloot te stoppen bij dat bedrijf, was het afscheid nemen van die leaseauto lastig. Geen auto meer hebben, voelde als statusverlies. Het voelde als een stap achteruit op de carrièreladder. Laat staan als je in salaris achteruitgaat of in senioriteit.
Hoe zou de topvrouw van de AFM zich voelen? Welke belemmerende gedachtes heeft zij gehad? Verlies in senioriteit, achteruitgang in salaris? Het heeft haar er in ieder geval niet van weerhouden om de switch te maken.
Voor het maken van een carrièreswitch is de belangrijkste vraag misschien dus wel: durf en kan jij terug in je levensstandaard? Ben jij financieel en statusgevoelig vrij om een echte krachtige keuze te durven maken? Als je die ruimte in je hoofd hebt, kan je pas echt kijken of je nog steeds doet wat je echt leuk vindt.
Als je zo’n 80.000 uur aan je werk besteedt, het pensioen steeds later in beeld komt en de wereld verandert, met jouw baan erbij, dan zou het toch fijn zijn als je echt plezier in je werk hebt en doet waar je goed in bent of goed in wil zijn? Onderzoek van Gallup laat zien dat 87% van de werknemers wereldwijd zich niet betrokken voelen bij hun werk. Stel je eens voor dat jij bij die andere 13% hoort....
Whatsapp
Messenger
Stuur ons een e-mail
Sprong van de carrièreladder
Groot nieuws in Nederland. De vrouwelijke bestuursvoorzitter van AFM besluit om een carrièreswitch te maken. Ze gaat het onderwijs in! Opvallend hoe heel Nederland onder de indruk is van deze stap. En ook opvallend wat er in de verschillende media wordt benadrukt. Waar de ene bron vooral laat weten dat de stap is ingegeven door haar zoon met autisme, vertelt de andere bron dat ze van een salaris van 233.000 euro naar 40.000 euro per jaar zal gaan.
Interessant in dit verhaal is dat vrijwel iedereen verbaasd is dat iemand op een toppositie deze positie wil inleveren. En misschien is dat ook wat ons raakt, want blijkbaar is een verkregen positie niet iets wat je zomaar inlevert. Maar hé, zouden dit soort keuzes niet wat normaler mogen zijn? Een krachtige keuze maken, het roer omgooien, de koers bijstellen? Je afvragen “Is dit wat ik wil?” en daar ook conclusies aan verbinden?
We zijn zo gewend aan een recht carrièrepad dat we vergeten om stil te staan bij wat we echt leuk vinden, wat ons echt raakt en waar we energie van krijgen.
Grootste probleem? Onze vastigheid, wat we kennen en hebben.
Ik weet nog goed dat ik in mijn eerste baan een leaseauto kreeg. Supermooi ding en ik was er al erg snel aan gewend. Toen ik besloot te stoppen bij dat bedrijf, was het afscheid nemen van die leaseauto lastig. Geen auto meer hebben, voelde als statusverlies. Het voelde als een stap achteruit op de carrièreladder. Laat staan als je in salaris achteruitgaat of in senioriteit.
Hoe zou de topvrouw van de AFM zich voelen? Welke belemmerende gedachtes heeft zij gehad? Verlies in senioriteit, achteruitgang in salaris? Het heeft haar er in ieder geval niet van weerhouden om de switch te maken.
Voor het maken van een carrièreswitch is de belangrijkste vraag misschien dus wel: durf en kan jij terug in je levensstandaard? Ben jij financieel en statusgevoelig vrij om een echte krachtige keuze te durven maken? Als je die ruimte in je hoofd hebt, kan je pas echt kijken of je nog steeds doet wat je echt leuk vindt.
Als je zo’n 80.000 uur aan je werk besteedt, het pensioen steeds later in beeld komt en de wereld verandert, met jouw baan erbij, dan zou het toch fijn zijn als je echt plezier in je werk hebt en doet waar je goed in bent of goed in wil zijn? Onderzoek van Gallup laat zien dat 87% van de werknemers wereldwijd zich niet betrokken voelen bij hun werk. Stel je eens voor dat jij bij die andere 13% hoort....
Het kan!
Leren hoe jij een krachtige keuze kan maken? Volg onze leerreis!