Na een onrustige nacht stap ik gehaast op de fiets richting centraal station. Ik hoop dat de trein vertraging heeft, want ik heb eigenlijk nèt te weinig tijd. Tijdens mijn haastige race tegen de klok bedenk ik me dat ik thuis een belangrijke usb-stick ben vergeten. Shit! Een kleine opluchting gaat door me heen als ik op een minuut de trein heb gehaald. Nog nahijgend in de trein klap ik mijn laptop alvast uit, om mijn agenda voor de week te bekijken: veel meetings en een event aan het einde van de week waar ik moet speechen.
To-do’s
Eenmaal op het werk slurp ik een koffie naar binnen en open ik wat mails. In no-time heb ik tien verschillende tabbladen openstaan in mijn browser en doe ik een poging mijn taken voor de dag zo efficiënt mogelijk in te delen. Na een drukke werkdag en een to-do lijst voor morgen, die weer veel te lang is omdat er vandaag van alles tussendoor kwam, stap ik weer nèt iets te laat op mijn fiets.
Morgen…
Natuurlijk is het weer hetzelfde verhaal op weg terug naar huis, maar gelukkig haal ik net mijn trein. Onderweg beantwoord ik nog enkele mails. Eenmaal gearriveerd in Nijmegen race ik weer naar huis om me snel om te kleden voor mijn boksles. Nog snel wat eten naar binnen werken om vervolgens los te gaan in de boksschool. Na een heftige sessie kom ik thuis en ruim ik nog even de rommel op van de spontane barbecue van gisteren met vrienden. Vervolgens klap ik mijn laptop open om te checken of ik al antwoord heb op mailtjes die ik in de trein heb uitgestuurd. Als ik eindelijk in bed lig, reflecteer ik over mijn dag. Morgen echt wat eerder opstaan, bedenk ik me…
Meer ruimte plannen
Of ik goed kan plannen? Ja, prima. Of ik weleens last heb van stress? Eerder een opgejaagd en onrustig gevoel. Is dat stress? Ik zou weleens iets meer ruimte kunnen plannen tussen mijn activiteiten. Maar ach, zolang ik blijf geloven dat stress goed voor me is maak ik me nog geen zorgen. Waar ik me wel zorgen om maak is hoe dit in vredesnaam gaat als ik een gezin te managen heb.
Stress of gewoon druk?
Na een onrustige nacht stap ik gehaast op de fiets richting centraal station. Ik hoop dat de trein vertraging heeft, want ik heb eigenlijk nèt te weinig tijd. Tijdens mijn haastige race tegen de klok bedenk ik me dat ik thuis een belangrijke usb-stick ben vergeten. Shit! Een kleine opluchting gaat door me heen als ik op een minuut de trein heb gehaald. Nog nahijgend in de trein klap ik mijn laptop alvast uit, om mijn agenda voor de week te bekijken: veel meetings en een event aan het einde van de week waar ik moet speechen.
To-do’s
Eenmaal op het werk slurp ik een koffie naar binnen en open ik wat mails. In no-time heb ik tien verschillende tabbladen openstaan in mijn browser en doe ik een poging mijn taken voor de dag zo efficiënt mogelijk in te delen. Na een drukke werkdag en een to-do lijst voor morgen, die weer veel te lang is omdat er vandaag van alles tussendoor kwam, stap ik weer nèt iets te laat op mijn fiets.
Morgen…
Natuurlijk is het weer hetzelfde verhaal op weg terug naar huis, maar gelukkig haal ik net mijn trein. Onderweg beantwoord ik nog enkele mails. Eenmaal gearriveerd in Nijmegen race ik weer naar huis om me snel om te kleden voor mijn boksles. Nog snel wat eten naar binnen werken om vervolgens los te gaan in de boksschool. Na een heftige sessie kom ik thuis en ruim ik nog even de rommel op van de spontane barbecue van gisteren met vrienden. Vervolgens klap ik mijn laptop open om te checken of ik al antwoord heb op mailtjes die ik in de trein heb uitgestuurd. Als ik eindelijk in bed lig, reflecteer ik over mijn dag. Morgen echt wat eerder opstaan, bedenk ik me…
Meer ruimte plannen
Of ik goed kan plannen? Ja, prima. Of ik weleens last heb van stress? Eerder een opgejaagd en onrustig gevoel. Is dat stress? Ik zou weleens iets meer ruimte kunnen plannen tussen mijn activiteiten. Maar ach, zolang ik blijf geloven dat stress goed voor me is maak ik me nog geen zorgen. Waar ik me wel zorgen om maak is hoe dit in vredesnaam gaat als ik een gezin te managen heb.