Van afwasser tot CEO

Ik had nooit gedacht dat koken een van mijn grootste passies zou worden. En ik heb ook nooit de ambitie gehad om leiding te geven. Het leven kan raar lopen. Om als student een zakcentje bij te verdienen ging ik als afwasser aan de slag in een gerenommeerde bistro, die avond aan avond afgeladen vol zat en waar “toute bekend Nederland en captains of industry” regelmatig een vorkje kwamen prikken.

Spoelkeuken als imperium

De spoelkeuken was mijn imperium. Doorwerken, altijd een stapje extra zetten en meehelpen met de koks was mijn devies. En niet te vergeten: vooral leren, leren, leren. Anderhalf jaar heb ik het volgehouden als afwasser. Tot de dag waarop ik bij de eigenaar langs moest komen. “Je staat volgende week koude keuken, we zoeken een andere afwasser.” Yes! Promotie.

Na twee keer koude keuken gedraaid te hebben mocht ik weer bij de baas op het matje komen. Gefaald en terug naar de afwas, dacht ik. Maar nee, of ik vanaf volgende week in de warme keuken wilde werken. Trots dat ik als jong broekie was! Koken werd een passie en bijna een obsessie. Anderhalf jaar later werd ik klaargestoomd als (parttime) chefkok, met alles d’r op en d’r aan: inkoop, personeelsplanning en aansturing van de keukenbrigade. Leidinggevend dus, als piepjonge twintiger.

Het bedrijfsleven lonkte

Toen ik vijfentwintig en afgestudeerd P&O’er was, lonkte het bedrijfsleven. Ik begon als het ware weer opnieuw. Help, ik heb een baan! Al snel kreeg ik in de gaten dat het leven van managers niet altijd over rozen ging. Ik had mezelf voorgenomen géén leidinggevende te willen worden. Lekker in de luwte gehouden worden door je baas, je ding doen en vooral goed in je vak zijn. Heerlijk toch! En weinig besognes. En zo ging het van intercedent tot junior P&O’er tot Senior P&O Adviseur. Het moment kwam daar dat mijn toenmalige manager P&O het schip ging verlaten. Toen dacht ik: als je vindt dat zaken anders kunnen en moeten, dan moet je zelf maar aan het roer gaan staan. De beste stuurlui staan immers aan wal, is het niet?

Mis nooit meer iets van New Heroes! Vergeet niet om onze Facebookpagina te liken en meld je aan voor onze nieuwsbrief.

Grijp die kansen

Ik greep mijn kans, kreeg de baan en begon plezier te krijgen in het leidinggeven en het bouwen van succesteams. Het mooie is dat ik kon voortborduren op de eerdere opgedane ervaring als chef-kok. De volgende halte in mijn carrière is die van HR Directeur van een wereldwijde organisatie. Lijkt een gespreid bedje, maar je kreeg het niet voor niks. Ik heb mezelf altijd uitgedaagd en ontwikkeld. In mijn vrije uurtjes volgde ik constant soft skill trainingen en bedrijfskundige opleidingen. Dit jaar rond ik zelfs een universitaire studie Bedrijfskunde af. Wat ik hiermee wil zeggen? Het bereiken van je doelen kost altijd tijd, energie en moeite.

Tijd voor de volgende stap

Twee jaar geleden besloot ik de druk op mezelf op te voeren door bij mijn leidinggevende aan te geven dat ik op korte termijn een baan in algemeen management wilde. Ik wilde energiek in mijn werk blijven en dat binnen of buiten de huidige organisatie. Dit werd opgepakt door Jan Schouten, die als Founder nog een CEO zocht voor het toen nog op te zetten New Heroes. Of ik dat zag zitten, was zijn vraag. Nou en of! Ik heb de kans met twee handen aangegrepen. Als team sprongen we van ijsschots naar ijsschots, maar inmiddels staat er een schitterend bedrijf en dito team.

Mijn nieuwste passie

Ik kan genieten van leidinggeven als ik anderen zie floreren en groeien in hun ontwikkeling. Prachtig vind ik dat. Mijn nieuwste passie heet dus leidinggeven. En ik kan gerust zeggen: ik leef en adem New Heroes. En koken dan? Hoor ik je zeggen. Koken in de privésfeer is nog steeds een hobby en prima uitlaatklep voor mij. Zij het wel, hoe toepasselijk, op een lager pitje. Dankzij mijn allergrootste passie, mijn gezin en hun onvoorwaardelijke steun, kan ik me uitleven op mijn andere passies. De cirkel is rond.