Met tranen in mijn ogen hing ik de telefoon op. Hij had gewonnen. Ik had mezelf niet kunnen bewijzen. De angst waar ik al die tijd tegen vocht had gelijk gekregen: ik faalde. En niet zo’n beetje ook. Vier tips tegen faalangst van ervaringsdeskundige, zoals ze dat dan zo leuk zeggen.
Achttien was ik, toen ik begon met rijlessen. Laten we eerlijk zijn, een rijbewijs is zo ongeveer het gaafste wat je kunt hebben als je 18 bent. Want zo’n rijbewijs, dat betekende grenzeloze vrijheid. Als je wilde kon je -met een beetje uithoudingsvermogen- naar zonnig Zuid-Oost Azië rijden en daar met je luie kont nooit meer van het strand af komen. Bij wijze van spreken dan. Enfin, ik ging enthousiast op zoek naar een rijschool. Zo’n rijbewijs, dat zou ik wel even fixen.
Bedroevende bestuurdersskills?
Helaas was ik geen talent. Dat wreef vooral mijn rijinstructeur mij in. Die bleef maar nee schudden en afkeurende handgebaren maken. De man moet al best wat gezien hebben, maar volgens hem “had hij nog nooit iemand zo slecht zien parkeren”.
In eerste instantie vond ik mijn eigen bestuurdersskills nog niet eens zo bedroevend, maar met elke les die volgde, daalde mijn zelfvertrouwen met zeker tien punten. Tot ik op een gegeven moment ruim 60 lessen had gehad en telkens met knikkende knieën die verdomde auto instapte. Ik wilde mijn rijinstructeur zo verschrikkelijk graag bewijzen dat hij ongelijk had. Maar ik werd niet beter, ik werd alleen maar slechter.
Belemmerende angst
Er moest iets veranderen. En dus stopte ik met die rijschool, stapte over, volgde een stuk of vijf lessen et voila: ik had het begeerde papiertje zomaar in mijn zak. Het was dus niet dat ik het niet kon, het was de faalangst die ervoor zorgde dat ik niet beter werd.
Mijn faalangst tips voor jou
Dit hele fiasco heeft me destijds misschien een deuk in mijn zelfvertrouwen opgeleverd, maar ook een hoop leerpunten. Die zet ik graag voor jou op een rij.
Faalangst bestaat voor een groot deel uit de angst om als niet goed genoeg te worden gezien. Of dat nou door vrienden, (nieuwe) collega’s of een rijinstructeur is. In mijn geval liet de instructeur duidelijk merken dat ik absoluut geen talent was, soms op de meest grove manieren. Ik nam de kritiek superpersoonlijk, maar realiseerde me pas achteraf dat het geven van harde kritiek misschien gewoon zijn manier van lesgeven was. Sommigen zullen zich juist extra gemotiveerd voelen door dit soort afkeurende woorden, bij mij werkte het averechts.
Hoe dan ook, realiseer dat de persoon die jou kritiek geeft misschien wel altijd zo negatief is. Zorg voor wat haar op je tanden (of goede oordoppen) en probeer de situatie te relativeren.
2. Wees liever voor jezelf
Hoe hard we het ook proberen, perfect worden we nooit. De truc bij faalangst is om niet zo streng te zijn voor jezelf. Wie bepaalt of we falen? En als we zogenaamd al falen, is dat dan zo erg? Je bent bijvoorbeeld niet de enige die geen presentatieheld is. Maar die kook-skills van jou, daar is iedereen jaloers op.
3. Loop niet weg van je onzekerheden
Hoe kon je ooit leren fietsen zonder eerst te vallen? Herinner je je nog hoe verschrikkelijk eng dat was? Als zesjarige leek mijn eerste fiets zonder zijwieltjes zó hoog, dat ik er spontaan hoogtevrees van kreeg. Maar hé, ik ging door. Vind het kinderlijke doorzettingsvermogen in jezelf terug. Zie je angsten onder ogen en realiseer je dat je nóóit verliest. Je wint, of je leert.
4. Blijf niet hangen in een negatieve spiraal
Zorgt je omgeving voor die allesoverheersende faalangst? Bijvoorbeeld door een veeleisende vriendengroep? Of die collega die er een hobby van maakt om jou af te kraken? Zorg dan dat je iets verandert aan de situatie. Dat voelt misschien als opgeven, maar in sommige gevallen is beginnen met die figuurlijke schone lei de beste oplossing.
Wedden dat je het kan? En wij helpen je! Start nu met de leerreis over faalangst.
Whatsapp
Messenger
Stuur ons een e-mail
Vier faalangst tips van een faalhaas
Met tranen in mijn ogen hing ik de telefoon op. Hij had gewonnen. Ik had mezelf niet kunnen bewijzen. De angst waar ik al die tijd tegen vocht had gelijk gekregen: ik faalde. En niet zo’n beetje ook. Vier tips tegen faalangst van ervaringsdeskundige, zoals ze dat dan zo leuk zeggen.
Achttien was ik, toen ik begon met rijlessen. Laten we eerlijk zijn, een rijbewijs is zo ongeveer het gaafste wat je kunt hebben als je 18 bent. Want zo’n rijbewijs, dat betekende grenzeloze vrijheid. Als je wilde kon je -met een beetje uithoudingsvermogen- naar zonnig Zuid-Oost Azië rijden en daar met je luie kont nooit meer van het strand af komen. Bij wijze van spreken dan. Enfin, ik ging enthousiast op zoek naar een rijschool. Zo’n rijbewijs, dat zou ik wel even fixen.
Bedroevende bestuurdersskills?
Helaas was ik geen talent. Dat wreef vooral mijn rijinstructeur mij in. Die bleef maar nee schudden en afkeurende handgebaren maken. De man moet al best wat gezien hebben, maar volgens hem “had hij nog nooit iemand zo slecht zien parkeren”.
In eerste instantie vond ik mijn eigen bestuurdersskills nog niet eens zo bedroevend, maar met elke les die volgde, daalde mijn zelfvertrouwen met zeker tien punten. Tot ik op een gegeven moment ruim 60 lessen had gehad en telkens met knikkende knieën die verdomde auto instapte. Ik wilde mijn rijinstructeur zo verschrikkelijk graag bewijzen dat hij ongelijk had. Maar ik werd niet beter, ik werd alleen maar slechter.
Belemmerende angst
Er moest iets veranderen. En dus stopte ik met die rijschool, stapte over, volgde een stuk of vijf lessen et voila: ik had het begeerde papiertje zomaar in mijn zak. Het was dus niet dat ik het niet kon, het was de faalangst die ervoor zorgde dat ik niet beter werd.
Mijn faalangst tips voor jou
Dit hele fiasco heeft me destijds misschien een deuk in mijn zelfvertrouwen opgeleverd, maar ook een hoop leerpunten. Die zet ik graag voor jou op een rij.
Mis nooit meer iets van New Heroes! Vergeet dan niet om onze Facebook-pagina te liken en meld je aan voor onze nieuwsbrief.
1. Neem kritiek niet te persoonlijk
Faalangst bestaat voor een groot deel uit de angst om als niet goed genoeg te worden gezien. Of dat nou door vrienden, (nieuwe) collega’s of een rijinstructeur is. In mijn geval liet de instructeur duidelijk merken dat ik absoluut geen talent was, soms op de meest grove manieren. Ik nam de kritiek superpersoonlijk, maar realiseerde me pas achteraf dat het geven van harde kritiek misschien gewoon zijn manier van lesgeven was. Sommigen zullen zich juist extra gemotiveerd voelen door dit soort afkeurende woorden, bij mij werkte het averechts.
Hoe dan ook, realiseer dat de persoon die jou kritiek geeft misschien wel altijd zo negatief is. Zorg voor wat haar op je tanden (of goede oordoppen) en probeer de situatie te relativeren.
2. Wees liever voor jezelf
Hoe hard we het ook proberen, perfect worden we nooit. De truc bij faalangst is om niet zo streng te zijn voor jezelf. Wie bepaalt of we falen? En als we zogenaamd al falen, is dat dan zo erg? Je bent bijvoorbeeld niet de enige die geen presentatieheld is. Maar die kook-skills van jou, daar is iedereen jaloers op.
3. Loop niet weg van je onzekerheden
Hoe kon je ooit leren fietsen zonder eerst te vallen? Herinner je je nog hoe verschrikkelijk eng dat was? Als zesjarige leek mijn eerste fiets zonder zijwieltjes zó hoog, dat ik er spontaan hoogtevrees van kreeg. Maar hé, ik ging door. Vind het kinderlijke doorzettingsvermogen in jezelf terug. Zie je angsten onder ogen en realiseer je dat je nóóit verliest. Je wint, of je leert.
4. Blijf niet hangen in een negatieve spiraal
Zorgt je omgeving voor die allesoverheersende faalangst? Bijvoorbeeld door een veeleisende vriendengroep? Of die collega die er een hobby van maakt om jou af te kraken? Zorg dan dat je iets verandert aan de situatie. Dat voelt misschien als opgeven, maar in sommige gevallen is beginnen met die figuurlijke schone lei de beste oplossing.
Wedden dat je het kan? En wij helpen je! Start nu met de leerreis over faalangst.