Als trainer werk ik inmiddels meer dan drie maanden volledig virtueel. Ik heb immers een contactberoep en live meetings waren niet meer mogelijk. De afgelopen weken bemerkte ik een enorme vermoeidheid na een dag die weer gevuld werd door virtual classes.
Natuurlijk kostte de omzetting van live trainingen naar Zoom en MS Teams, en de techniek die daarbij komt kijken, mij de nodige energie. Maar was mijn workload nu zo veel zwaarder dan voorheen? En de tijd die ik bespaarde door niet meer kriskras naar locaties door het hele land te rijden kon ik toch mooi gebruiken om te ontspannen?
Van collega-trainers en vrienden om mij heen die ook volledig virtueel werkten hoorde ik dezelfde verhalen: extreme vermoeidheid na een virtuele werkdag.
Verlangen naar écht contact
De afgelopen week stond in NRC next een interview met Gianpiero Petriglieri die met zijn inzichten wel eens de sleutel kon leveren tot die vermoeidheid. Petriglieri - een expert in menselijk gedrag binnen organisaties en docent aan de Franse businessschool Insead – stelt dat anderen zien via programma’s als Zoom en Teams ons extra doet beseffen dat we niet bij elkaar kunnen zijn. Het doet ons verlangen naar hoe werk en leven was voor de crisis toen er wel écht contact was.
Je mist subtiele signalen
Petriglieri stelt: "We zijn Zoombies voor elkaar geworden." "Net als de zombies in films en boeken zijn we achter de videoschermen niet helemaal menselijk, maar anders dan zombies hebben wij als mensen wel gevoelens. En juist die dissonantie tussen elkaar zien maar niet bij elkaar zijn kost onbewust veel energie.
Mensen zijn sociale dieren, gebouwd om in groepen te leven en om bewust maar vooral ook onbewust signalen van elkaar op te pikken. Die subtiele signalen mis je bij digitale communicatie. Het brein draait overuren om dat tekort te kunnen compenseren."
5 tips om geen Zoombie te worden
De schellen vielen mij van de ogen: ik kon mijn vermoeidheid opeens duiden. Zeker als trainer doe je immers niet anders dan signalen oppakken, vertalen, teruggeven.
Gelukkig sta ik inmiddels ook weer mondjesmaat voor de groep. Maar voor al die noeste Zoom- en Teams-werkers die nog even door moeten, geeft de Italiaanse Petriglieri ook een aantal tips:
Stel grenzen: stel een schema op waarin pauzes en ook loskoppelen expliciet is opgenomen
Probeer de drang om altijd beschikbaar te zijn te weerstaan
Beperk het aantal videocalls zo veel mogelijk, telefoneren kost al minder energie
Doe niet mee aan virtuele borrels en andere social events met collega’s, zoek liever mensen van vlees en bloed op in je eigen omgeving
En tot slot: beweeg zo veel als mogelijk. Dat is goed voor je fysieke en mentale gezondheid. Je landt terug in je lichaam, waardoor je weer ervaart dat je mens bent in plaats van een Zoombie…
Willem-Jan Kuiper is zelfstandig trainer en als master verbonden aan New Heroes. Eén van zijn focusgebieden is het krijgen van meer grip op de kostbare tijd in leven en werk en de invloed die we daarbij kunnen uitoefenen. Voor New Heroes maakte hij de online trainingen Timemanagement, Focus en Beïnvloeden.
Whatsapp
Messenger
Stuur ons een e-mail
Moe van volledige virtueel werken?
Als trainer werk ik inmiddels meer dan drie maanden volledig virtueel. Ik heb immers een contactberoep en live meetings waren niet meer mogelijk. De afgelopen weken bemerkte ik een enorme vermoeidheid na een dag die weer gevuld werd door virtual classes.
Natuurlijk kostte de omzetting van live trainingen naar Zoom en MS Teams, en de techniek die daarbij komt kijken, mij de nodige energie. Maar was mijn workload nu zo veel zwaarder dan voorheen? En de tijd die ik bespaarde door niet meer kriskras naar locaties door het hele land te rijden kon ik toch mooi gebruiken om te ontspannen?
Van collega-trainers en vrienden om mij heen die ook volledig virtueel werkten hoorde ik dezelfde verhalen: extreme vermoeidheid na een virtuele werkdag.
Verlangen naar écht contact
De afgelopen week stond in NRC next een interview met Gianpiero Petriglieri die met zijn inzichten wel eens de sleutel kon leveren tot die vermoeidheid. Petriglieri - een expert in menselijk gedrag binnen organisaties en docent aan de Franse businessschool Insead – stelt dat anderen zien via programma’s als Zoom en Teams ons extra doet beseffen dat we niet bij elkaar kunnen zijn. Het doet ons verlangen naar hoe werk en leven was voor de crisis toen er wel écht contact was.
Je mist subtiele signalen
Petriglieri stelt: "We zijn Zoombies voor elkaar geworden." "Net als de zombies in films en boeken zijn we achter de videoschermen niet helemaal menselijk, maar anders dan zombies hebben wij als mensen wel gevoelens. En juist die dissonantie tussen elkaar zien maar niet bij elkaar zijn kost onbewust veel energie.
Mensen zijn sociale dieren, gebouwd om in groepen te leven en om bewust maar vooral ook onbewust signalen van elkaar op te pikken. Die subtiele signalen mis je bij digitale communicatie. Het brein draait overuren om dat tekort te kunnen compenseren."
5 tips om geen Zoombie te worden
De schellen vielen mij van de ogen: ik kon mijn vermoeidheid opeens duiden. Zeker als trainer doe je immers niet anders dan signalen oppakken, vertalen, teruggeven.
Gelukkig sta ik inmiddels ook weer mondjesmaat voor de groep. Maar voor al die noeste Zoom- en Teams-werkers die nog even door moeten, geeft de Italiaanse Petriglieri ook een aantal tips:
Voor New Heroes maakte hij de online trainingen Timemanagement, Focus en Beïnvloeden.